Lisów

Zamek średniowieczny

Jedna z legend mówi, iż na wzgórzu zamkowym w Lisowie od zachodniej strony była duża dziura. Wydawało się, że jest to loch zamkowy, przez który załoga mogła niepostrzeżenie opuścić warownię. Inni twierdzili, że są tam ukryte skarby, których nie znaleźli Tatarzy. Pewnego razu postanowiono sprawdzić co znajduje się w dziurze, nie znaleziono jednak śmiałków, którzy odważyliby się zejść po linie w dół. Chłopi związali więc powrozem kilka drągów i spuścili je do dziury. Ze zgrozą stwierdzono, że dziura zdawała się nie mieć dna. Postanowiono, więc zarzucić dziurę kamieniami, których sporo zostało w okolicy z murów zamkowych. Wrzucano je więc do dziury, aż w pewnym momencie zobaczono, że wychodzą z niej węże. Wszyscy chłopi pouciekali, a gdy w końcu odważyli się ponownie podejść do dziury, zrzucili kilka kamieni i znów pojawiły się węże. Od tej pory, po okolicy rozniosła się wieść, że dziura prowadzi do Wężowego Królestwa, z którego gady rozchodzą się po całym Beskidzie. Miejsce to traktowano z szacunkiem i nie próbowano już zasypywać dziury, aby nie niepokoić węży.
W istocie takich dziur, które były siedliskiem węży w okolicy Lisowa było podobno kilka. Wieki temu, gady te nie były niczym niezwykłym i ludzie często spotykali je na swojej drodze, a nawet w domach...

Zniszczeni zamku przypisuje się najeźdźcom kojarzonym z Tatarami, którzy zrabowali z Lisowa spory majątek i podzielili się nim w pobliżu. Miejsce to do dzisiaj nazywa się Dzielec. Być może jednak to podanie związane jest ze zniszczeniem osady?

Bibliografia