Horodło

Średniowieczny zamek królewski

Pierwsza wzmianka o Horodle pochodzi z końca XIII wieku, jako wsi należącej do dóbr książęcych. Do Polski przyłączono ją w 1366 r. i wtedy powstał zamek, zapewne na miejscu starszego grodu (archeolodzy zaleźli ślady datowane na X-XIII wiek). Był siedzibą starostów horodeckich i miał za zadanie chronić nowo pozyskane tereny ruskie. W 1382 r. kronikarz Janek z Czarnkowa określa go jako jedną z "najznaczniejszych warowni na Rusi".
W 1413 r. na zamku Horodło odbył się zjazd rycerstwa i zawarcie Unii Horodelskiej, która doprowadziła do unii Polski i Litwy. Na jej podpisanie do Horodła przybył król Władysław Jagiełło i książę litewski Witold. Jedyny zachowany krótki opis obiektu pochodzi z 1639 r. Zamek był drewniany, posiadał budynek z basztą oraz wolnostojacą wieżę. Stał na kopcu nad Bugiem i już wtedy był opuszczony "bez stróża żadnego, który przed tym był". Z miastem połączono go drewnianym mostem na palach i bramą wjazdową. W 1706 r. został całkowicie zniszczony przez Szwedów. Po tym fakcie resztki zamku rozebrano i w 1765 r. na jego miejscu postawiono dwór starościński. Nie przetrwał on do XX wieku. W 1916 teren Zamczyska zaorano i oczyszczono z wszelkich zabytków ruchomych. Mimo to badania powierzchniowe ujawniły szczątki naczyń glinianych, kafli oraz cegły palcówki.

Bibliografia