Jaćmierz

Średniowieczny dwór obronny

Był bardzo znaną postacią swojej epoki, mimo że nigdy nie piastował wysokich stanowisk. Wyróżniał się majętnością i awanturniczym charakterem, a nie bez znaczenia pozostawało również posiadanie rzadkiego imienia po ojcu pochodzącym z Niemiec. Dlatego też na ziemi sanockiej, lwowskiej, przemyskiej, a nawet krakowskiej wystarczyło powiedzieć "pan miecznik sanocki", albo "pan Fryderyk" i każdy wiedział, że chodzi o pana na Jaćmierzu.
Na jego majątek składały się głównie wsie rozsiane na ziemi sanockiej, bieckiej, przemyskiej, lwowskiej i wiślickiej. Najcenniejszy był Jaćmierz z prawami miejskimi wraz z Bażanówka (z którą tworzył jedną całość majątkową) oraz wójtostwo w Jaśle.
Posiadał 3 żony i 12 dzieci. Z dziećmi, podobnie jak i z sąsiadami, żył różnie. Z jednymi w zgodzie, z innymi toczył zażarte spory, zasadniczo jednak dbał o swoją rodzinę. Troszczył się też o sługi oraz poddanych i w razie kłopotów wspierał ich. Żądał jednak całkowitego oddania i posłuszeństwa, np. wykorzystywał ich do licznych napadów i najazdów. Jeden z jego sług zamordował dla rabunku plebana w Strachocinie w 1438 r. Sam Jacimirski okradł tegoż plebana w 1424 r. i uprowadził jego służbę, więc jak miał do kogoś pretensję to długo o nich nie zapominał. Ludzie z jego otoczenia mieli na sumieniu wiele grabieży, napaści, wymuszeń i pobić. Jacimirski był również oskarżany o fałszowanie dokumentów oraz wysyłanie swoich bandytów na rabunki do Węgier!
Z niektórymi sąsiadami prowadził spory sądowe trwające ponad 30 lat, z innymi godził się i kłócił na zmianę. Największe waśnie toczył z właścicielami sąsiedniego Zarszyna, kasztelanami sądeckimi Krystynem z Koziegłów, a potem Piotrem Smolickim. Poza tym, szczególnie miał na pieńku z Matiaszowiczami, Mrochowskimi i Tarnawskimi.
Fryderyk był podobno protoplastą wszystkich późniejszych procesowiczów i pieniaczy szlacheckich. Ponieważ brał udział w niezliczonej ilości procesów sądowych stał się niezwykle biegły w tej sztuce. Potrafił wynajdywać kruczki prawne, wymuszać odroczenia, przewlekać sprawy jak nikt inny. Wyroki skazujące po prostu ignorował, czasem udawało mu się nawet załatwiać darowanie grzywien. Sądownictwo ogólnie było jego pasją, bo regularnie uczestniczył w rokach (obradach) sądowych ziemi sanockiej jako urzędnik pomagający sędziemu - asesor. Gdy Sanok mu nie wystarczał, pełnił tę funkcję również w Przemyślu i Lwowie.
Fryderyk Jacimirski zmarł ok. roku 1477, przeżywszy niecałe 90 lat. Z dokumentów wynika, że już po 60-ce nachodziły go myśli o śmierci, a jego temperament osłabł. Po kłopotach finansowych, które zmusiły go do sprzedaży dóbr rodowych w Jaćmierzu był już podobno innym człowiekiem, spokojnym, pełnym melancholii.