Radzyń Chełmiński

Średniowieczny zamek krzyżacki 

Właśnie wróciliśmy do nas do Łodzi z wypadu do kilku zamków krzyżackich. Miałem przyjemność pokazać mojej kobietce Malbork, Gniew, Kwidzyn, Sztum, Szymbark, Przezmark i oczywiście Radzyń Chełmiński. Mieliśmy dowolną ilość czasu, tak więc rozbiliśmy się na nocleg pod zamkiem późnym popołudniem. Zamek już był rzecz jasna zamknięty, byliśmy sami na trawniku pod zamkiem. Po kolacji gdy zrobiło się ciemno zapaliły się reflektory bardzo udanie oświetlające mury zamkowe. Nadszedł odpowiedni czas by niespiesznie obejść zamek dookoła, nocne oglądanie murów zrobiło na nas bardzo przyjemne wrażenie. Gdyśmy mijali obecnie remontowaną ścianę trzeba było skrajem fosy obejść rusztowanie i właśnie wtedy zgasły światła... Z jednej strony ogrodzenie, z drugiej stromy stok do fosy, pomiędzy nimi wąziutka ścieżka a tu ciemno i tylko nikłe światło gwiazd. Noo, teraz to zaczęło się właściwe nocne zwiedzanie zamku... Natychmiask pamięć przywołała seriale z dzieciństwa "Wakacje z duchami" i " Pan Samochodzik i Templariusze" gdy przedostaliśmy się przed ścianę frontową wystarczyło raz zaintonować "Przebacz mi Brunhildoooo..." a moja pani już za nic nie dała się nakłonić do zaglądania w ciemne okienka obok bramy głównej i uciekła spać do samochodu. Jeszcze przed snem, po jedenastej w nocy z zamku z mrożącym krew piskiem i trzepotem skrzydeł wyleciała sowa na łowy w kierunku Radzynia. Moja kobietka natychmiast kazała pozamykać w aucie wszystkie okna a nawet wywietrznik szyberdachu.... I tak przyszło mi spać samemu w namiocie z widokiem na zamek, niczym bochaterowie serialu. Później reflektory zapaliły się ponownie i już świeciły do rana. Dzięki temu udało mi się zrobić kilka zdjęć zamku w nocy a przede wszystkim po trzeciej trzydzieści zaobserwować i usłyszeć powrót sowy po udanych łowach. Po ostrzegawczym rozdarciu dzioba okrążyła wieżę zamku podświetlona od dołu, dzięki czemu jej białe skrzydła odznaczały się na granacie nieba, po czym zapikowała gdzieś w okolicy drugiej wieży do młodych. Z zamku wydobył się krótki pisk kończący życie upolowanego zwierzaka potem nastąpiła kakofonia skrzeków sowy i jej piskląt rozszarpujących zdobycz. Dojmujące odgłosy zza murów zamkowych po trzeciej w nocy ... no to już prawdziwe wakacje z duchami. Takich wrażeń to nie mieliśmy nawet na nocnym zwiedzaniu Malborka trzy noce wcześniej. Poranne słońce diametralnie zmieniło atmosferę... Drano zamek otworzyli konserwatorzy murów z firmy budowlanej i zabrali się do roboty. Dla nas nastąpił czas na śniadanie i poranne zdjęcia w najlepszym słońcu, które skończyliśmy akutat gdy pani Patrycja otworzyła zamek dla zwiedzających. W całości potwierdzam bardzo dobre podejście do turystów ze strony zarządzających zamkiem, bilety niedrogie a i literatura historyczna dostępna na miejscu. Z racji moich zainteresowań nie potrzebowaliśmy zbyt wiele informacji od przewodnika ale oczywiście kupiliśmy na miejscu przewodnik o zamku autorstwa pani Patrycji, pałną udanych zdjęć. Dalej już było samodzielne zwiedzanie murów zakonnych. Naprawdę w Radzyniu odczuwa sie ponad 700 lat historii, której można dotknąć, poczuć i docenić. Wystarczy wcześniej poczytać by wiedzieć co się ogląda i dokąd się jedzie zwiedzać. Zamek jest przepiękny właśnie w takim stanie jakim jest. Co ważne jest właśnie remontowany/zabezpie­czany i chwała za to tym, którzy do tego doprowadzili. W całej serii naszych wizyt na zamkach czas spędzony na zamku w Radzyniu był najprzyjemniejszy za przyczyną wspaniałych gospodarzy, których tu pozdrawiamy. Spędziliśmy na zamku czas do późnego popołudnia. Jedynie szkoda, że w miasteczku nie udało nam się znaleźć noclegu lub miejsca na śniadanie.

I do dziś tak jest. Wprawdzie tego akurat sympatycznego pana nie ma ale są inni - równie mili, sympatyczni ludzie w taki czy inny sposób związani z Zamkiem z p. Patrycją na ich czele :) .

Witam.Od mojego ostatniego wpisu minęły 4 lata, zamek nadal jest tak samo tajemniczy. Odwiedzam go kilka razy w roku w niedzielne poranki (rowerem z Grudziądza to przyjemność) Patrzeć na mury, patrzeć inaczej, posiedzieć na ławce przed zamkiem w porannym jeszcze zimnym słońcu, wczuć się w ludzi którzy tu pracowali (często nie ze swojej woli) poczuć ich zmęczenie , tęsknoty, pot: jeżeli ktoś widzi tylko mury no to trudno: pozdrawiam wszystkich którzy widzą coś więcej: polecam spędzić kilkadziesiąt minut w zamku. Darek.